Drodzy przyjaciele! Ponad sto lat temu, Wyższa Szkoła Górnicza Jekaterynosławia powstała, aby zapewnić górnictwu wysoko wykwalifikowanych specjalistów. To samo zadanie jest dziś przed nami, ale jest bardziej rozbudowany i trudniejszy. Ukraina jest bogata w surowce mineralne. Problemem jest ich efektywniejsze wykorzystanie w połączeniu z możliwościami nowoczesnych technologii i uwarunkowaniami rynkowymi. To wyróżnik nowej generacji specjalistów, którzy kształcą się na Akademii Górniczej.

Wspaniała kadra nauczycielska ponad 150 doktorzy nauk, profesorowie, i o 400 kandydaci nauki, profesorowie nadzwyczajni, gwarantujemy wyższy poziom kształcenia naszych absolwentów. Narodowy Uniwersytet Górniczy jest wiodącą instytucją edukacyjno-naukową. Warunki procesów integracyjnych kształcą wysoko wykwalifikowanych specjalistów i naukowców wszystkich specjalności przemysłu wydobywczego i geologiczno-poszukiwawczego, paliwowo-energetyczne oraz kompleksy surowcowe, budowa maszyn, systemy automatyki, i komputeryzacja produkcji.

Nasi absolwenci dobrze znają nowoczesne technologie komputerowe i potrafią rozwiązywać złożone zadania związane z rozwojem przemysłu, gospodarka, i prawa.

Liczba studentów Państwowej Wyższej Szkoły Górniczej systematycznie rośnie. Rozpoczęto szkolenie specjalistów w nowych specjalnościach. Opracowywane i wdrażane są państwowe standardy edukacji i nowoczesne technologie edukacyjne oparte na zasadach Deklaracji Bolońskiej. Studenci Państwowej Wyższej Szkoły Górniczej mają szerokie możliwości zdobycia zarówno specjalności wojskowej, jak i drugiego wykształcenia oraz uzyskania zawodu zawodowego. Możesz otrzymać dodatkową wiedzę z ekonomii, ekologia, i języków obcych oprócz przedmiotów podstawowych.

Sama uczelnia zarabia i wydaje je na poprawę bazy materialnej i poszerzenie sfery ochrony socjalnej studentów i kadry dydaktycznej. Pieniądze te są również wykorzystywane na wychowanie uczniów’ stypendia.

Wiele lat temu, Narodowy Uniwersytet Górniczy wkroczył w przestrzeń międzynarodową. Głównym celem tego działania było potwierdzenie na świecie wysokiej jakości kształcenia specjalistów na Ukrainie w zakresie kierunków technicznych i humanistycznych oraz wykorzystanie w procesie uczenia się / nauczania najlepszych technologii edukacyjnych wiodących uniwersytetów amerykańskich i europejskich. Posiadamy stabilne kontakty biznesowe z ponad 40 uniwersytety i instytucje badawcze w 20 zachodnia i środkowa Europa, Azja, i Ameryce Północnej. Do najważniejszych obszarów aktywności międzynarodowej należy współpraca z partnerami zagranicznymi w zakresie prowadzenia badań i wspólnych projektów edukacyjnych. Specjaliści uniwersyteccy, studentów, a doktoranci uczestniczą w prestiżowych międzynarodowych sympozjach, konferencje, i kongresy.

Uniwersytet posiada następujące ośrodki: Ukraińsko-niemieckie centrum kultury, Ukraińsko-amerykańskie centrum językowe, Centrum ukraińsko-hiszpańsko-latynoamerykańskie, oraz ośrodki poboru mocy i zarządzania energią, centrum technicznego bezpieczeństwa informacji, Centrum rozwoju estetyki, centrum gemologiczne. Ze względu na tak zaawansowane kształcenie i wielostronne powiązania uczelni z zagraniczną placówką edukacyjną, nasi studenci i doktoranci otrzymują międzynarodowe stypendia na studia w szkołach wyższych w Niemczech, Polska, Wielka Brytania, Hiszpania, i USA.

Specjaliści naszej uczelni uczestniczą w ogólnopolskich, międzynarodowy, międzybranżowe, oraz programy regionalne rozwiązywania priorytetowych zadań rozwoju kompleksu paliwowo-energetycznego, baza surowcowa, budowa maszyn, i ekologia. Osiągnięcia naukowe uczelni w zakresie wydobycia i efektywnego wykorzystania węgla, rudy metali żelaznych i nieżelaznych, rozwój zasobów i oszczędzanie energii, technologie naturalnie ochronne i geoinformacyjne, oraz nowoczesne systemy sterowania produkcją są rozpoznawane i szeroko stosowane na Ukrainie i na świecie.

Nasza uczelnia posiada wysoko wykwalifikowany potencjał naukowy i pedagogiczny połączony z rozwiniętą nowoczesną bazą laboratoryjną i unikalnym sprzętem oraz bliskimi powiązaniami z przemysłem. Naukowcy akademiccy biorą aktywny udział w rozwiązywaniu pilnych problemów gospodarczych. To sprawia, że ​​proces edukacyjny jest współczesny i zapewnia dalszy rozwój światowej sławy szkół naukowych, które pojawiły się na uniwersytecie w ciągu stulecia.

National Mining University wkroczył w trzecie tysiąclecie jako uznana na świecie uczelnia wyższa na poziomie europejskim o znacznym potencjale intelektualnym, co gwarantuje wysoką jakość wiedzy i dalszy rozwój zawodowy absolwentów.

Narodowy Uniwersytet Górniczy, podstawowa uczelnia górnicza na Ukrainie, została założona w czerwcu 16, 1899. Jest to najstarszy uniwersytet w regionie Dniepropietrowska; Ponadto, położył podwaliny pod więcej niż dwie instytucje edukacyjne i instytuty naukowo-badawcze. Pomiędzy nimi, istnieje Dniepropietrowski Instytut Chemii i Technologii (1930), Dniepropietrowski Instytut Metalurgiczny (1930), Północno-Kaukaski Instytut Górnictwa i Metalurgii (1931), Instytut Chemii Naukowo-Badawczej im.Melikiszwilego w Tbilisi (1929), Moskiewski Instytut Spawalnictwa (1925), Ogólnounijny Instytut Technologiczno-Naukowo-Badawczy Przemysłu Rurowego (1929), Instytut Chemii Fizycznej im. Lwa Pisarzhevsky'ego w Kijowie (1927), i inni.

Uroczystość Wyższej Szkoły Górniczej Katerynoslav (KHMC) otwarcie odbyło się w październiku 12, 1899. Na początku, Wyższa Szkoła Górnicza miała dwa wydziały, górnicze i fabryczne. Program nauki, zgodnie ze Statutem KHMC, przewidzieć 23 dyscyplin: Studium Boga, wyższa matematyka, mechanika analityczna, mechanika budowlana, mechanika stosowana, mechanika kopalniana, fizyka, chemia, mechanika elektryczna, mineralogia, geologia i nauka o złożach, geodezja, sztuka górnicza, wzbogacanie rudy i węgla, geodezja, metalurgia, technologia metali, rysowanie i rysowanie geometrii, rachunkowość i gospodarka kopalniana, tłumaczenia techniczne z języka niemieckiego i francuskiego, pierwsza pomoc przy wypadkach. 13 nauczyciele zapewnili proces szkolenia.

Na samym początku powstała biblioteka dwuwydziałowa, muzeum mineralogiczne, chemiczny, mechaniczny, i laboratoria sond, szafy w każdej dyscyplinie.

W czerwcu 19, 1912, Państwowy Organ Ustawodawczy przyjął od lipca projekt ustawy o przekształceniu KHMC w Instytut Górnictwa 1. W tym czasie, pracowali wybitni naukowcy. Oni byli Ya. Brzydki, V. Guskov, S. Zaborovsky, L. Iwanow, N. Lebedev, P. Leontovsky, V. Makovsky, L. Pisarzhevsky, M. Protodiakonov, P. Wcierać, ZA. Terpigorev, M. Fiodorow, S. Sharpe.

Publikacje prac naukowych w periodykach technicznych, monografie, książki do nauki, atlasy zaświadczyły o dużym potencjale naukowym uczelni. KHMC od tego czasu systematycznie redagowało Proceedings of Katerynoslav Higher Mining College 1905. Aż do 1917, tam został zredagowany 23 kwestie postępowania, opublikowane o 500 prace naukowe, w tym monografie i podręczniki. W okresie formowania się placówki oświatowej, powstały szkoły i kierunki naukowe: tak. Grdina stała się jednym z twórców cybernetyki, ZA. Terpigorev i V. Protodiakonov szkoła górnicza, V. Wzbogacanie minerałów przez Guskova, Leontovsky szkoła geodezji, geodezja i geometria złóż, M. Geologia Lebiediewa i stratygrafia Donbasu, P. Metalurgia Rubina i koksochemia, L. Chemia elektronów Pisarzhevsky'ego.

W 1918 Instytut Górnictwa Katerynoslav otworzył dwa nowe wydziały: Geodezja (zamknięty w 1921) oraz poszukiwania geologiczne i uzyskał prawo do nadania stopnia naukowego w drodze obrony publicznej rozprawy naukowej. W 1921 utworzono Wydział Mechaniczny z dwoma wydziałami: Górnictwo-fabryka i elektrotechnika. Wprowadzenie nowych specjalności podyktowane było rozwojem branży. Oprócz, otwarto Wydział Pracowniczy.

Począwszy od 1930, Instytut Górnictwa rozpoczął kształcenie specjalistów wyłącznie dla przemysłu górniczego i prac geologicznych. W 1932 zamiast wydziałów utworzono wydziały: Górnictwo, Inżynieria elektryczna, Geologiczno-geodezyjne.

W 1920 – 1930, kontynuowano proces tworzenia szkół naukowych. W latach trzydziestych XX wieku, Dniepropietrowski Instytut Górniczy stracił znaczną część kadry (o 30 osoby, wśród których byli wybitni profesorowie) z powodu represji politycznych.

W 1941, kiedy rozpoczęła się wojna z nazistami, o 300 nauczyciele, Pracownicy, a studenci byli rekrutowani na front. Instytut ewakuowany do Swierdłowska (Ural) i Karaganda (Kazachstan), przywiózł znaczną część wyposażenia i kadry naukowej do Swierdłowskiego Instytutu Górniczego Filial Moskiewskiego Instytutu Górnictwa, który w tym czasie również przybył do Karagandy. Znaczna część kadry dydaktycznej Dniepropietrowskiego Instytutu Górniczego zajmowała stanowiska inżynierskie w przedsiębiorstwach górniczych Uralu i Republiki Środkowej Azji.

W r. Wznowiono działalność Instytutu 1943, najpierw w Karagandzie, a później w Dniepropietrowsku. Odbudowywano zniszczone obiekty edukacyjne i laboratoria. Ci, którzy przeżyli, wracali z przodu. Przez 1951/1952 rok akademicki, budynek Instytutu został całkowicie wznowiony do użytku, nudny zakres badań eksperymentalnych, laboratoria, i akademiki. W 1951 utworzono Wydział Budowy Górnictwa. Opracowania naukowe kadry dydaktycznej Instytutu oraz projekty dyplomowe studentów zostały podporządkowane problemom odnowienia Doniecka, Kryvyi Rih, i zbiorniki manganu Nikopol.

Do 50. rocznicy, Instytut miał 165 profesorowie, profesorowie nadzwyczajni i wykładowcy, 34 działy, 22 laboratoria, 25 szafki, muzeum geologiczne, Biblioteka, zakres badań eksperymentalnych, i studiować warsztaty eksperymentalne. W 4 wydziały, tam studiował 1942 studenci wg 9 specjalności.

W 1960 roku, nowo wybudowane i odrestaurowane budynki dydaktyczne i dydaktyczno-laboratoryjne, trzy wielopiętrowe domy studenckie dla studentów i studentów studiów podyplomowych, warsztaty edukacyjno-produkcyjne, budynek sportowy, oddano do użytku obiekty badawczo-dydaktyczno-geodezyjnego poligonu we wsi Orłowszczyzna.

W 1970 w Dniepropietrowskim Instytucie Górnictwa, tam pracował 474 nauczyciele, włącznie z 34 profesorowie. Liczba absolwentów inżynierów była równa 1200 osoby. Wzrosła liczba specjalistów przygotowywanych w trybie stacjonarnym, choć funkcjonowały też formy studiów niestacjonarnych i niestacjonarnych.

W maju 1993, zgodnie z wynikami akredytacji państwowej, Dniepropietrowski Instytut Górniczy uzyskał autonomiczną państwową uczelnię wyższą IV stopnia akredytacji oraz nazwę Państwowej Akademii Górniczej Ukrainy. W 1997, Prezydent Ukrainy wydał dekret o nadaniu Akademii statusu narodowego. W lutym 2002, instytucja została przekształcona w Państwową Wyższą Szkołę Górniczą. Od 2010 Uniwersytet ma status badawczy. Dziś jest jedną z wiodących uczelni technicznych w kraju. Absolwenci Uczelni posiadają wiedzę z zakresu nowoczesnych technologii komputerowych i potrafią rozwiązywać skomplikowane problemy przemysłu, Ekonomia, i rozwoju prawa.

Na Uniwersytecie, tam są 51 działy (27 z których są główne) zjednoczeni w 9 wydziały edukacji dziennej, Instytut Kształcenia zaoczne i na odległość, kursy podyplomowe i doktoranckie, Międzybranżowy Instytut Kształcenia Ustawicznego, Jednostka Naukowo-Badawcza, Ukraińsko-Amerykańskie Centrum Językowe, Centrum językowe, Ukraińskie Niemieckie Centrum Kultury, Centrum Ukraińsko-Hiszpańsko-Latynoamerykańskie, Centrum Współpracy Ukraińsko-Polskiej, Centrum oszczędzania energii i zarządzania energią, Prydniprowskie Centrum Naukowo-Technologiczne Ochrony Informacji, Liceum Ukraińsko-Amerykańskie, Margarets College, Szkoła techniczna Pavlograd, Technikum Transportu Samochodowego, et al.

Na Uniwersytecie, tam studiować 12000 studentów, doktoranci i doktoranci w 27 nowoczesne specjalności. Licencjonowana kwota przyjęć na studia na Uniwersytecie wynosi 1400 studentów. Proces akademicki zapewnia 600 nauczyciele, w tym więcej niż 100 Doktor profesorów nauk ścisłych i prof 350 Kandydat na profesorów nadzwyczajnych. Wysoką jakość kształcenia gwarantuje rozbudowana infrastruktura uczelni, nowoczesne komputerowe sieci komputerowe lokalne i globalne, fundusze biblioteczne z ponad milionem woluminów, mocne zaplecze materiałowo-techniczne, najnowsze technologie edukacyjne.